Gastexposanten 2020 tot heden
Ayda Ahmady schilderijen
Veronique van Asch keramiek/juwelen
Peter van Berkel schilderijen
Martina de Bruin keramiek
Co de Bruijne schilderijen
Johan Elenbaas schilderijen
Petra van Engelen schilderijen
Familie Federov schilderijen
Marian van Garsel keramiek
Kathleen Herman keramiek
Charlotte Houwing schilderijen/prints Lisette Janssen tekeningen
Ad de Keijzer schilderijen
Nora van Klingeren textielkunst
Wout Kole schilderijen
Veronica van Koningsbrugge schilderijen
Hilde Koppejan schilderijen
Helma Kotoun schilderijen
Yvonne de Kramer schilderijen
Eva Oyevaar design, illustratie
Yvonne Oyevaar glasfusion
Ivan Ruys schilderijen
Nuray Schipper schilderijen
Carlo van Tichelen digitaal kunstenaar
Anna Velthuis schilderijen
Atie de Visser schilderijen
Claude R. de Vries verkoop-expositie
Petra Westerweel beelden
Wil Westerweel urbexfotografie
Rinus van Zweeden schilderijen
Al fotograferend merkte hij dat moderne architectuur en urbex-fotografie meer en meer zijn belangstelling kregen. Het fotograferen van de vergane glorie”, de mooie “ouwe meuk” is uiteindelijk zijn grote passie geworden.
Urbex is trouwens een afkorting van urban (beschaving ) en exploration (onderzoeken).
Deze vorm van fotografie heeft de laatste jaren een groeiende belangstelling gekend. Zo heeft “schoonheid van het verval” buiten de kunst ook een rol van betekenis gekregen binnen de binnenhuisarchitectuur en is ook steeds vaker terug te zien in de reclamewereld (meubels, kleding, muziekclips, etc).
Vrijwel al Wil’s urbex-foto’s maakt hij op verboden terrein, de zogenaamde “forbidden places”. Hield hij zich netjes aan de regels dan had hij de meeste van zijn foto’s nooit kunnen maken. Er wordt overigens nooit ingebroken; de vervallen gebouwen staan vaak vele jaren leeg, soms zelfs wel 50 jaar, waarbij de natuur het nogal eens letterlijk overneemt; struiken en klimop banen zich dan een weg door de verlaten panden; heesters en berkenbomen groeien soms middenin een groot fabriekspand.
In het buitenland werden de afgelopen 15 jaar alleen al 700 verlaten, vervallen gebouwen bezocht, waaronder boerderijen, ziekenhuizen, fabrieken, kastelen, hotels en kerken. Hij fotografeerde hiervoor veelal in Belgie, Luxemburg, Duitsland, Frankrijk, Italië, Oostenrijk, Tsjechië, Slovenië, Kroatië, Polen en mondjesmaat in Nederland.
Symmetrie, trappenhuizen, maar ook wel binnenvallend sfeer- of strijklicht naast “stille getuigen” hebben daarbij zijn bijzondere interesse. Compositie, mooi licht, een niet alledaags standpunt en een passende toning spelen daarbij ook een grote rol.
Hij werkt alleen met bestaand licht; gebruikt absoluut geen flits, filters, lampen of iets dergelijks. En er wordt ook nooit iets in scene gezet.
Is het licht niet optimaal dan komt hij gewoon een dag later terug in de hoop dat opnames dan wel het gewenste resultaat te zien geven.
Maar belangrijk voor hem is dat de foto pas geslaagd als deze een gevoel oproept bij de toeschouwer.
Eenmaal teruggekeerd van een urbextrip verdiept hij zich altijd in de geschiedenis van het gebouw dat hij bezocht heeft zodat hij later het verhaal achter de foto kan vertellen.
Zijn motto is : 'take nothing but photos, leave nothing but footprints'.
Heel veel kijkplezier gewenst !
Voor meer informatie: https://wilwesterweelfotografie.nl
Deze expositie in de Galerie Goese Kade aan de Grote Kade 2 in Goes is te bezoeken t/m 29 juni. Openingstijden dinsdag t/m zaterdag 13.30-16.30 u.